شلیل
تو به دیر و مُ به دیر (ای شلیل) کُه وَسته میونه
مَر خدا طاقت بده دل هر دِمونه
تو ز کُه بیو به لَم مُ ز براَفتو
هر دومون سُهده دلیم سیر بخوریم اَو
کاشکی که مُ بیدُمی مرغ منه حوشت
ورچیدم خیرده برنج زیر نال کوشت
کاشکی مُ کوگی بیدُم تو چی چشمه سارون
کاشکی تو گُلی بیدی مُ اَورِ بهارون
شَو دراز و مَه بلند دلُم نی گره جا
هر کی منجامون نشست دلِس چی دلم با
چه وئی دلم کنم خیلی دردمنده
چی کُنار سر رَه پَر کَدِس نمنده
تو به دیر و مُ به دیر کُه وَسته میونه
مر خدا طاقت بده دل هر دِمونه
تو زِ کُه بیو به لَم مُ ز براَفتو
هر دو مون سُهده دلیم سیر بخوریم اَو
شاعر:فولکلور بختیاری